Często zastanawiam się jak to jest, że kiedy jesteśmy dziećmi to potrafimy zrobić wiele różnych rzeczy natomiast wraz z tym jak przybywa nam lat to o wielu tych rzeczach zapominamy.

Dla malucha nie ma rzeczy niemożliwych. Mimo częstych potknięć i upadków potrafi wielokrotnie podejmować kolejne próby, dzięki którym ostatecznie może nie tylko chodzić a nawet i biegać. Ile razy mieliśmy poobijane kolana, kiedy uczyliśmy się jeździć na rowerze tego chyba nikt nie zliczy. Upór i wytrwałość, z jakimi maluchy podchodzą do życia są godne naśladowania albo raczej niezapominania o nich.

Tak, tak niezapominania, ponieważ najczęściej tak jak już pisałem ludzie z tym jak przybywa im lat zapominają o tym, że kiedyś pokonanie setki zajęłoby im przysłowiową wieczność, (kiedy musieliby to zrobić raczkując tak jak niemowlak) a teraz mogą to zrobić o wiele szybciej gdyż nie zrezygnowali po tym jak kolejny raz się przewrócili i ostatecznie nauczyli się chodzić. Oprócz wytrwałości i uporu dzieci potrafią coś jeszcze. One potrafią po prostu podziękować za wszystko, co otrzymują.

Dla małego dziecka nie ma znaczenia czy na Mikołaja lub urodziny otrzyma prezent za kilkadziesiąt złotych czy kilkaset. Ono będzie cieszyło się ze wszystkiego, co otrzyma. Oczywiście w miarę dorastania prezenty będą musiały być bardziej dopasowane do oczekiwać naszej pociechy. Jednym z najlepszych przykładów na autentyczność tego, o czym teraz piszę są moje córki. Wystarczy, że przyniosę im jakąś niespodziankę a wtedy będę mógł zobaczyć jak będą się cieszyć i oczywiście nie zapomną o podziękowaniu a i to nie będzie koniec ich radości i mogę wtedy liczyć na uściski i przytulanie.

Kiedy piszę te słowa przypominają mi się wspomniane już chwile związane z urodzinami i Mikołajem. Radość, jaka wtedy pojawia się u moich córek jest ogromna. Jednak nie kończy się ona z chwilą, kiedy kładą się do łóżek. Dziewczynki potrafią przez kilka a nawet kilkanaście dni układać prezenty na stoliczku obok łóżka i każdego dnia ponownie cieszyć się nimi i oczywiście przez cały czas dziękować za ich otrzymanie. Można powiedzieć, że jest to największa wdzięczność, z jaką możemy się spotkać gdyż wdzięczność dziecka jest taka spontaniczna i nieograniczona.

Opisując powyższą sytuację nie miałem na myśli przedstawić w niej jedynie, w jaki sposób potrafią się cieszyć moje córki, lecz zależało mi bardziej na pokazaniu, iż ich radość powiązana jest bardzo mocno i wdzięcznością. Każdorazowo potrafią one podziękować za wszystko, co otrzymają (staraliśmy się wraz z żoną nauczyć je tego) i często potrafią okazywać swoją wdzięczność.

Co za tym idzie niejednokrotnie otrzymują od nas jakieś małe upominki, ponieważ bardzo miło jest patrzeć na radość swojego dziecka. Przypomniałem sobie jak starsza córka, która chodzi już do szkoły potrafiła cieszyć się z zakupionych nowych książek, przyborów i zeszytów przed nowym rokiem szkolnym i jak często dziękowała nam za nowy plecak, który teraz posiada lub coś innego, o czym marzyła.

Więc można byłoby zapytać czy to czasem nie jest tak, że im częściej nasze dzieci będą mogły być szczęśliwe z tego, co się przydarza w ich życiu i dodatkowo będą potrafiły wyrazić za to swoją wdzięczność to tym częściej będziemy chcieli sprawiać, aby to szczęście u nich zagościło? Zadajmy a raczej powinienem napisać zadaj sobie teraz pytanie: jak to jest z tą naszą (czytaj moją) wdzięcznością? Czy i za co ostatnio byłem wdzięczny i kiedy to ostatnio miało miejsce?

Jeśli chodzi o moją osobę to oczywiście często potrafiłem podziękować komuś, kto zrobił coś dla mnie oraz z całą pewnością byłem bardzo wdzięczny w stosunku do osób, od których coś otrzymałem. Niestety moja wdzięczność dotyczyła tylko tych kwestii i w zasadzie uważałem, że to wystarczy. Jak się jednak okazało nie było to do końca zgodne z rzeczywistością.

Bardzo często tak się dzieje, że będąc skoncentrowanymi na jakimś konkretnym celu nie zauważamy tego, iż po drodze osiągamy niejednokrotnie wiele różnych pomniejszych celów, bez których osiągnięcie tego ostatecznego byłoby niemożliwe. Tak samo było i w moim przypadku.

Byłem skupiony na dotarciu do jakiegoś celu, ale wielokrotnie nie zwracałem uwagi na to, co po drodze udawało mi się zrealizować a nawet, kiedy zwróciłem na to uwagę to podchodziłem do tej sytuacji raczej rutynowo tak jak gdyby nigdy nic. Po prostu kiedyś nie zwracałem na to uwagi i było to dla mnie zupełnie normalne.

Jednak jakiś czas temu po raz pierwszy dowiedziałem się jak ważna w naszym życiu jest wdzięczność. Od tego czasu zacząłem zastanawiać się nad tym, za co ja mogę a raczej, za co powinienem być wdzięczny i nie chodzi tylko o wdzięczność za coś, co dostałem od kogoś, ale wielokrotnie o coś więcej. Szybko okazało się, że jest wiele rzeczy, za jaki powinienem być wdzięczny, ale wdzięczny nie tylko raz, ale po prostu przez całe życie.

Pierwszą i najważniejszą „rzeczą”, za jaką powinniśmy być wdzięczni to jest nasze życie. To, że to akurat my żyjemy jest niesamowite gdyż już od samego początku naszego istnienia była to loteria (chodzi o nasze poczęcie). Gdyby się nad tym zastanowić to tak naprawdę do tego abyśmy nigdy nie chodzili po tym świecie nie potrzeba było wiele. Następnie jest zdrowie takie czy inne, ale jest.

Można a nawet trzeba dziękować za rodzinę, mieszkanie i inne tego typu rzeczy. Owszem może teraz paść odpowiedź, że ten dom lub mieszkanie nie odpowiada nawet w najmniejszym stopniu temu, o którym marzysz, ale czyż nie jest tak, że do tego z marzeń zawsze możesz dojść a jak mówi stare przysłowie „lepszy wróbel w garści niż …” (ostatecznie tego mieszkania, w którym mieszkasz też mogłoby nie być).

Według mistrza Eckhart’a „Jeśli jedynym słowem, jakim modlisz się przez całe życie, jest „dziękuję”- to wystarczy”. Oprócz tego o czy do tej pory pisałem z całą pewnością jestem wdzięczny do końca moich dni za to, że przeżyłem poważny wypadek samochodowy oraz za wiele, wiele innych rzeczy, które stały się moim udziałem niezależnie od tego jak się kończyły gdyż mogłem z nich wyciągnąć naukę na przyszłość (oczywiście bardziej cieszę się z tego, co było pozytywne i pomyślne a z tego, co tak się nie zakończyło tak jak wspomniałem wyciągam lekcje).

Kilka dni temu rozpoczął się listopad. Oczywiście większość osób wybrała się na cmentarze, aby odwiedzić groby swoich bliskich. Niestety, jak co roku wiele osób, które z pewnością chciały zapalić świeczkę już nigdy tego nie zrobi. To jest kolejny powód, dla którego warto być wdzięcznym.

Ty i ja nadal żyjemy i oddychamy i za to naprawdę warto wyrażać każdorazowo, kiedy tylko otwieramy oczy swoją wdzięczność. Od lat nie oglądam wiadomości lub tego typu programów, które dostarczają nam informacje o bieżącej sytuacji politycznej i społecznej zarówno w naszym kraju jak i na całym świecie.

Odrzuciłem te programy gdyż w większości przypadków pokazują one złe i niedobre informacje. Jedynymi wiadomościami, jakie oglądam są informacje sportowe. To właśnie tam mogę oglądać ludzi, którzy osiągają życiowe sukcesy i na dodatek potrafią się z nich cieszyć a nawet można powiedzieć, że celebrują swoje zwycięstwa.

Wystarczy popatrzeć na wszystkich sportowców, aby zobaczyć prawdziwą i niepochamowaną radość w tym, co robią po osiągnięciu tryumfu. Mimo tego, że nie jestem kibicem piłkarskim to jednak serwisy sportowe bardzo często pokazują zdobywane bramki i radość zawodników po tym jak umieścił piłkę w siatce drużyny przeciwnej.

W geście tryumfu unoszą oni ręce do góry, robią przewrotki lub coś innego, co będzie odzwierciedlało ich radość. Po tym, co usłyszałem, przeczytałem i zobaczyłem odnośnie wdzięczności postanowiłem, że ja również postaram się najbardziej jak do tylko będzie w danej sytuacji możliwe cieszyć się z tego, co uda mi się lub osiągnąć i zrealizować w pracy oraz oczywiście życiu prywatnym. Skoro mogą to robić sportowcy na oczach milionów, kiedy wygrywają wyścig, strzelają gola czy wygrywają bieg (lub zwyciężają w jakiejkolwiek dyscyplinie) to, dlaczego nie mógłbym tego robić ja czy Ty.

Co możesz zrobić z tą wdzięcznością? Tak naprawdę możesz robić duże plany na przyszłość jednak warto już teraz zastanowić się i przeanalizować wszystkie, co miało miejsce w Twoim dotychczasowym życiu. Bardzo szybko zobaczysz, że jest mnóstwo rzeczy, za które możesz wyrazić swoją wdzięczność. Zacznij już teraz wyrażać ją za Twoje osiągnięcia i dokonania. Było ich wiele i nie zawsze były one przez Ciebie doceniane.

Kiedy zaczniesz okazywać wdzięczność zauważysz, że dzięki temu poprawi się Twoje samopoczucie. Zostało to nawet potwierdzone przez Roberta Emmonsona. Badania wykazały, że ludzie, którzy potrafią być wdzięczni są o wiele szczęśliwsi oraz posiadają więcej pozytywnej energii do dalszego działania od tych, którzy potrafią jedynie narzekać.

Emmons określał wdzięczność, jako „cudowne uczucie, chęć dziękowania i doceniania życia”. Inne badania przeprowadziła Sonja Lyubomirsky. Osoby biorące w nich udział prowadziły „dziennik wdzięczności”. Okazało się, że z pośród kilku grup najlepsze wyniki osiągnęły osoby, które uzupełniały swoje dzienniki raz w tygodniu. Według tych badać Lyubomirsky zauważyła, że osoby, które są wdzięczne mogą do swego życia przyciągać więcej sytuacji, które sprawią, że będą jeszcze bardziej wdzięczne.

Warto również pamiętać o tym, że nie zawsze wynik, jaki osiągasz jest wynikiem Twojej pracy. Wielokrotnie zdarzą się też takie sytuacje, kiedy osiągniesz coś bez swojego udziału i swoją wdzięczność możesz wówczas skierować w stronę sfer wyższych – duchowych. Chodzi tu o Boga lub jak wolisz los szczęścia. Ale aby sprawdzić czy i jak zadziała na Twoją przyszłość wdzięczność za to, co już masz oraz za to, co stanie się Twoim udziałem w przyszłości zacznij jak najszybciej wyrażać swoją szczerą wdzięczność.

Uczestnicy badań Lyubomirsky prowadzili swoje dzienniki przez sześć tygodni natomiast ci, którzy robili to pod nadzorem Emmons’a dziesięć. Wynika z tego jasno, że kiedy zdecydujesz się na wprowadzenie wdzięczności do swego życia oraz prowadzenia „dziennika wdzięczności” to po pewnym czasie zaobserwujesz pozytywne zmiany. Osobiście od jakiegoś czasu w geście wdzięczności często podnoszę wzrok ku górze i w myślach wypowiadam „magiczne słowo” DZIĘKUJĘ. I u mnie to działa 🙂

Fragment książki Janusza Kozła „Wspomagacze sukcesu”

Zaciekawił Cię ten fragment? Pobierz więcej za darmo
DARMOWY FRAGMENT

Strach, lęk, obawa to tylko kilka z wielu słów, które określają coś, co jest niesamowicie ważne w świecie zwierzęcym. Strach przed drapieżnikiem sprawia, że zwierzęta są bardziej czujne i skoncentrowane na tym, co się wokół nich dzieje. Wystarczy tylko niewielki ruch albo jakiś niepokojący dźwięk lub szmer a wówczas to natura zaczyna dochodzić do głosu.

Jednym z najlepszych przykładów, jaki będzie w stanie zobrazować jak to działa jest to, co się dzieje na afrykańskich równinach. Pasą się tam niezliczone stada antylop i zebr i innych roślinożerców. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wszystkie te zwierzęta zajęte są niczym innym jak tylko skubaniem traw.

Jednak oprócz tego trzeba również pamiętać, iż tam gdzie są zwierzęta roślinożerne znajdują się też drapieżniki, które polują na te pierwsze. Z drugiej strony mamy tam lwy, gepardy i inne kotowate oraz hieny i inne psowate. Tak, więc kiedy te ogromne stada wydawać by się mogło, że spokojnie oddają się konsumpcji świeżutkiej trawy to trzeba również pamiętać o tym, że każde z tych zwierząt wyposażone jest w niesamowity zestaw lokalizacyjno – ostrzegawczy, którego celem jest jak najszybsze wykrycie i zlokalizowanie nieprzyjaciela.

Oczywiście w skład tego zestawu wchodzą oczy i uszy a nieprzyjacielem są wspomniane już drapieżniki. Co za tym idzie wystarczy tylko, że jeden z osobników usłyszy lub zobaczy coś niepokojącego a wówczas całe stado staje się bardziej czujne by w razie zagrożenia podjąć zdecydowane działania, jakimi w ostateczności jest ucieczka z zagrożonego terenu.

Oczywiście należy pamiętać, że to nie jest tak, iż antylopa reaguje ucieczką na każdy nawet najmniejszy szmer, bo to doprowadziłoby ją do nerwicy. Skoro jednak zwierzęta zapamiętują sytuacje, w jakich wcześniej się znalazły to z chwilą, kiedy po raz kolejny spotykają się z czymś, co już wcześniej wystąpiło w ich życiu zareagują w taki sposób jak tego będzie wymagała sytuacja.

Jeśli więc do ich uszu dotrą dźwięki, które skojarzą ze zbliżającymi się drapieżnikami to wówczas lęk o własne życie sprawi, że staną się bardziej czujne i w razie konieczności serwować się będą ucieczką. Jednak, kiedy okaże się, że to, co zaniepokoiło stado nie było żadnym drapieżnikiem to wówczas strach szybko ustąpi a stado powróci do tego, czym się wcześniej zajmowało, czyli do jedzenia przynajmniej do chwili, kiedy ponownie nie namierzą kolejnego potencjalnego zagrożenia.

Warto zwrócić uwagę na to, iż w większości podobnych sytuacji okazuje się, że strach, jaki zaalarmował antylopy był nieuzasadniony i nie istniało żadne zagrożenie, którego mogły się obawiać. Na szczęście już dawno minęły czasy, kiedy ludzie znajdowali się w podobnej sytuacji jak opisane antylopy.

Nie musimy obawiać się, że zaatakuje nas jakieś drapieżne zwierze lub coś w tym rodzaju. Aby zdobyć pożywienie nie musimy udawać się na polowanie (nie liczę „polowania” na okazje cenowe w markecie) i obawiać się o to, że w jego trakcie to my możemy stać się zwierzyną łowną i może nam się coś stać. Dzisiaj świat wygląda inaczej. Dla większości jedynym zwierzęciem, jakie może ich zaatakować jest pies sąsiada (oczywiście pod warunkiem, że odwiedzą sąsiada bez zaproszenia i to w chwili, kiedy nie ma go w domu) a co do jedzenia to wystarczy odwiedzić sklep za rogiem a tam wszystko, co potrzebujemy mamy do wyboru i koloru nawet z najdalszych zakątków świata.

Co za tym idzie nie musimy lękać się i obawiać nieudanego polowania albo tego, że staniemy się przekąską jakiegoś drapieżnika.

Czego zatem najbardziej i najczęściej boją się ludzie? Okazuje się, że są tacy ludzie, którzy mają najróżniejsze lęki, chociaż w ogromnej większości tych lęków znajdują się takie, które zostały zakorzenione w ich umysłach już dzieciństwie.

Na liście tego, czego najbardziej się boimy można umieścić między innymi pająki, myszy, węże (największe pająki, jakie można spotkać mają zaledwie kilka centymetrów długości wraz z odnóżami, a co do myszy to większość ludzi nigdy w życiu nie widziała ich nigdzie indziej poza ogrodem zoologicznym i to samo tyczy się węży), burze, zamknięte pomieszczenia lub po prostu są ludzie, którzy mają lęk wysokości (i kilka innych podobnych ODSTRASZACZY).

Jednak w naszym przypadku nie chodzi o to jak przestać bać się pająków czy myszy albo jak zapanować nad strachem przed ……………….… (Każdy może w miejsca kropek wpisać to, co uważa za najbardziej stosowne w tej kwestii), ale jak opanować strach i lęk przed niepowodzeniem.

Jednym z głównych powodów tego, że ludzie boją się niepowodzenia jest to, iż cele, do jakich dążą nie są tymi, na których najbardziej im zależy gdyż w większości przypadków nigdy nie określili dokładnie, dlaczego chcą osiągnąć akurat ten konkretny cel. Przykład: znam takie osoby, których marzeniem jest posiadanie dużego domu (najlepiej piętrowy powyżej 200 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej – kiedyś sam o takim myślałem).

Kilka tygodni temu uczestniczyłem w pewnym seminarium gdzie usłyszałem o człowieku, który miał taki właśnie cel i ostatecznie udało mu się go osiągnął. Czy w związku z tym był szczęśliwy? Kiedy po raz pierwszy pomyślał o domu marzył o tym, aby był on duży gdyż już wtedy miał dzieci i liczył na to, iż z czasem, kiedy założą one własne rodziny zamieszkają razem z nim w tym domu. Niestety okazało się, że przeliczył się bardzo mocno i kiedy te dzieci założyły już swoje rodziny żadne z nich nie zechciało zamieszkać z rodzicami.

Każde z nich chciało mieć swoje własne lokum a „zapobiegliwi” rodzice zostali sami. Okazało się, że duży dom to niestety ogromne wydatki na utrzymanie, ogrzewanie i inne tego typu sprawy, ale nawet, kiedy człowiek ten zamierzał sprzedać swoją posiadłość to okazało się, iż na rynku nie ma zbyt wielu chętnych na tak ogromny dom i po pewnym czasie zrezygnował ze sprzedaży.

Wynika z tego jednoznacznie, że cele, jakie sobie wyznaczamy powinny być dokładnie przemyślane i dopasowane do każdego tak dokładnie jak przysłowiowe rękawiczki. Tylko wtedy, kiedy tak się stanie, że cele, jakie zamierzasz osiągnąć będą Twoimi celami i znajdziesz dobre, „dlaczego” chcesz osiągnąć ten cel to wówczas będziesz w stanie przezwyciężyć wszelkie lęki, jakie pojawią się w międzyczasie, kiedy będziesz dążyć do swoich celów.

Musisz również pamiętać o tym, aby cele, do których zamierzasz dotrzeć inspirowały Cię do dalszego działanie a nie hamowały. Pamiętaj, że kiedy chcesz wejść na jakąś górę to każdy krok przybliża Cię do szczytu i nawet, jeżeli okaże się, iż w pewnym momencie ścieżka będzie przez pewien czas szła w dół to i tak ostatecznie dojdziesz nią do celu.

Każdy pojedynczy krok, jaki postawisz w trakcie wędrówki mimo tego, że wprawdzie jest niewielkim krokiem całej drogi to jednak dzięki takim wydawać by się mogło niewielkim krokom docierasz do miejsca, które było Twoim celem przez ostatnie godziny.

To tam na górze zobaczysz to, czego nigdy byś nie doświadczył będąc na dole w miejscu, w którym znajduje się wiele innych osób, z których tylko nieliczni tak jak ty będą chcieli ruszyć się z miejsca, aby zobaczyć (osiągnąć) coś więcej od tego, co do tej pory widzieli.

Jednak to, dlatego iż podjąłeś jakieś działanie, które wiązało się z pewnym wysiłkiem a może nawet z jakimiś niedogodnościami i mimo tego nie przestraszyłeś się i nie zrezygnowałeś teraz jesteś zdobywcą i to nie jest ważne jak wielki szczyt zdobyłeś. Ważne jest to, że go zdobyłeś a z całą pewnością, jeśli osiągnąłeś już ten szczyt to najlepiej, jeśli wyznaczysz sobie kolejny i określisz, kiedy zamierzasz go zdobyć.

Kiedy chodziłem jeszcze do szkoły to któregoś dnia pojechaliśmy na jedną z takich właśnie klasowych wycieczek. Tym razem była to wyprawa, na której zwieńczeniem miało być zdobycie Babiej Góry. Początkowo wszystko było w jak najlepszym porządku i nic nie zapowiadało, że wyprawa będzie miała taki przebieg, jaki miała.

Piękna słoneczna pogoda, błękitne niebo, jakie początkowo nam towarzyszyły tuż przed dojściem na szczytem zaczęły szybko się zmieniać. Zaczął padać deszcz, który w pewnej chwili zamienił się w niewielki grad. Zrobiło się zimno i nic nie zapowiadało, że w ciągu kilku najbliższych godzin może powrócić słońce. Jednak jak się okazało tak szybko jak pogoda się popsuła tak szybko nastąpiła jej poprawa.

Wprawdzie na górze było zimno, ale już bezdeszczowo a w miarę upływu czasu zachmurzone niebo coraz bardziej odsłaniało swój błękit i po kilkudziesięciu minutach słońce grzało na całego. Kiedy teraz z perspektywy czasu przypominam sobie tę sytuację to pamiętam jedynie, że był tam nieprzyjemny deszcz i grad, ale okazało się, że był to tylko drobny szczegół, który urozmaicił naszą wycieczkę i szybko wyszło słońce, aby osuszyć przemoczone ubrania i mogliśmy cieszyć się pięknymi widokami Beskidu Żywieckiego.

To właśnie wtedy po raz pierwszy większość z nas przekroczyła granice i znalazła się w innym kraju niż Polska (ponieważ były to lata osiemdziesiąte dwudziestego wieku to wówczas niewiele osób miało możliwość tak jak dzisiaj na wyjazdy zagraniczne). Czy te niedogodności wystraszyły mnie na tyle, że odpuściłem sobie wycieczki w góry? Ależ oczywiście, iż tak się nie stało.

Wprawdzie nie należę do ludzi, którzy każdą wolną chwilę mogą spędzić na szlaku jednak raz na jakiś czas taka wycieczka jest całkiem ciekawa. Jest jeszcze jedno: ten deszcz i grad na Babiej Górze to nic ze zwichniętą nogą podczas jednego z wypadów w góry, kiedy to „zdobywałem” szczyt Nosala a i to nie wystraszyło mnie na tyle, aby skończyć z górskimi wycieczkami. Strach i lęk to niesamowity duet. Najczęściej można spotkać tych „kompanów”, kiedy zamierza się zrobić coś, czego do tej pory się nie robiło.

Niestety dla większości ci dwaj „kumple” są w stanie przejąć całkowitą kontrolę nad tymi osobami, które (delikatnie rzecz ujmując) nie wierzą w możliwość osiągnięta tego, o czym marzą i do czego dążą. Wielokrotnie lęk i strach „uruchamiają” w nas przeczucia tego, co może się wydarzyć (niestety są to zdarzenia negatywne kończące się sromotną porażką), lecz w rzeczywistości osoby, które podjęły się jakiegoś działania i coś nie poszło po ich myślach wiedzą, że tylko w nielicznych przypadkach było tak jak wtedy, kiedy lęk i strach podsuwały swoje wizje. Dzieje się tak, dlatego, że te wizje, jakie dostarczają nam lęk i strach zawsze malują się w czarnych barwach.

Musimy jednak pamiętać, że przecież świat (oprócz koloru czarnego) ma również odcienie szarości (nie wspominając o całej barwie kolorów, jakie możemy spotkać) a co za tym idzie nawet, jeśli coś wyjdzie nie tak jak się tego spodziewamy to na pewno nie będzie tak źle jak w tych wizjach. Jednak najważniejsze jest to, iż nawet wówczas, kiedy coś nie idzie po naszej myśli można z tego wyciągnąć jakąś lekcję na przyszłość i następnym razem zrobić to inaczej gdyż na każdy szczyt prowadzi kilka dróg i jeśli jedna zaprowadzi nas donikąd to nie oznacza, że tak samo będzie z inną.

Warto pamiętać o wcześniejszych doświadczeniach, ale raczej na zasadzie wyciągania z nich wniosków i doświadczeń aniżeli rezygnacji z własnych celów. Każde działanie, jakie podejmujemy może zakończyć się na dwa sposoby. Po pierwsze zakończy się pomyślnie i osiągnięte zostanie wszystko, do czego się dążyło. Po drugie wynik będzie niekorzystny, czyli działanie zakończy się niepowodzeniem. Trzeba jeszcze pamiętać, że wynik, jaki zostanie osiągnięty zależy również od nastawienia, z jakim coś robimy.

Jeżeli w umyśle przez cały czas dominuje myśl o zwycięstwie to jest ona takim dodatkowym napędem, który dodaje nam energii do działania, ale jeżeli dominujące myśli mają charakter negatywny to raczej odbierają one chęci do pracy a co za tym idzie nie dajemy z siebie wszystkiego, aby dotrzeć do celu. Nie warto dopuścić do sytuacji, w której o naszym życiu i tym jak ono ma wyglądać będą decydowały strach i lęk przed niepowodzeniem. Teoretycznie przystępując do każdego działania szanse na powodzenie lub porażkę są 50/50.

Trzeba jednak pamiętać, że strach i lęk przed niepowodzeniem przesuną szansę w kierunku opcji porażki. Jednak z drugiej strony Ty też masz odpowiedni „oręż”, który może się im przeciwstawić. Pamiętaj, że jest wiara (nawet, jeżeli na początku tylko w siebie to na początek może to wystarczyć – przecież trzeba wierzyć w siebie), motywacja, determinacja i inne elementy, które będą w stanie ponownie skierować Cię na raz obrany kurs nawet wtedy, kiedy zdarzy Ci się zboczyć nieznacznie z wyznaczonej drogi.

Tylko od Ciebie zależy to, z jakiego wsparcia skorzystasz krocząc do swojego celu i dzięki temu jak bardzo przechylisz szalę w kierunku zwycięstwa i sukcesu. Żadna porażka nie jest na tyle poważna, aby nie podjąć kolejnej próby. Pamiętaj, więc, że nie należy bać się podjęcia jakiegoś działania, które ostatecznie może Cię doprowadzić do celu – Twojego celu.

Jeżeli wystarczająco mocno wiesz, dlaczego chcesz osiągnąć ten cel to prędzej czy później znajdziesz odpowiedź jak możesz tego dokonać nawet, jeżeli na początku nie znasz żadnej drogi, która może cię tam doprowadzić. Kiedy drogę do Twojego celu zacznie Ci przesłaniać strach oraz lęk to wiedz, że masz w sobie wystarczającą siłę do ich pokonania. Nie daj się podejść tym dwóm „oszustom” i wiedz, że oni nie robią tego dla Twojego dobra, lecz tylko i wyłącznie, dlatego aby Twoje życie nadal wyglądało tak samo bezbarwnie.

Jeśli jednak postanowisz, aby stawić im czoła to z całą pewnością nabierze takich barw, o jakich dotychczas nawet nie myślałeś. Pamiętaj jednak, że wśród wszystkich kolorów jest również czarny i oczywiście są odcienie szarości. Jednak po głębszej analizie można zauważyć, że innych kolorów jest zdecydowanie więcej a co za tym idzie warto coś robić mimo tego, iż raz na jakiś czas przyjdzie przełknąć gorzką pigułkę niepowodzenia.

Dopiero wówczas, kiedy zrezygnujesz z dalszego działania to wtedy porażka stanie się porażką a niepowodzenie niepowodzeniem. Odważ się i pokonaj dotychczasowy strach i lęk a już wkrótce zobaczysz zmiany, jakie dzięki temu pojawią się w Twoim życiu a z całą pewnością będzie ich sporo.

Wiedz, że od tego, co zrobisz, kiedy pojawi się strach i lęk zależy to jak będzie wyglądało Twoje dalsze życie. Pamiętaj, że najczęściej to, czego się boimy i lękamy nigdy się nie wydarza.

Skoro najczęściej jest tak, że to nasz umysł tworzy te wszystkie sytuacje, które karzą nam się bać to czy nie byłoby najlepszym wyjściem doprowadzenie do takiego stanu, w którym nie będą one w stanie mieć żadnego wpływy na nasze poczynanie lub jego brak a to czy coś zostanie zrobione będzie jedynie rezultatem podjętego działania. Każdy człowiek posiada odpowiednią „moc”, dzięki której jest w stanie pokonać i przezwyciężyć wszystko, co stanie na jego drodze pod warunkiem, że będzie głęboko wierzył w to, iż może tego dokonać i nie pozwoli, aby jakieś tam wyimaginowane lęki i strachy zawładnęły nim i jego życiem.

Fragment książki Janusza Kozła „Wspomagacze sukcesu”

Zaciekawił Cię ten fragment? Pobierz więcej za darmo
DARMOWY FRAGMENT